Column: 'de Leeuwen v/d Atlas en de eeuwig teleurgestelde Marokkaanse supporter'

marokko
6
12 jun '17
Waar de Marokkaanse supporter dacht tegen Oranje het technische vernuft van Marokko omhoog te zien komen, kwam hij/zij van een koude kermis thuis.

Twee wedstrijden kreeg de Marokkaanse supporter de afgelopen periode voor zijn kiezen, die ene die er bovenuit sprong qua affiche ontaarde in een ware vechtwedstrijd met maar weinig entertainment-gehalte. Tegen Oranje, een wedstrijd die sowieso al een beladen karakter heeft, dacht iedereen waaronder ook ik eindelijk eens wat technische hoogstandjes op het veld te gaan zien. Dingen die ons door fysieke Afrikaanse tegenstanders altijd zo moeilijk worden gemaakt, want zeg nou eerlijk, dat is het argument wat vaak opgaat als Marokko van landen als Centraal-Afrika, DR Congo of Tanzania verliest. Wat we bijna 2 weken geleden tegen Oranje zagen was, over de gehele wedstrijd bekeken dan, totaal niet hetgeen waar je op hoopte als voetballiefhebber.

Het gehavende Oranje wat voor deze wedstrijd cruciale punten liet liggen in de WK-Kwalificatie tegen Rusland (red. 2-0 verlies), waardoor de situatie voor bondscoach Danny Blind onhoudbaar werd en hij daardoor moest verkassen, leefde juist op in het Grand Stade d'Agadir tegen de vastende Leeuwen v/d Atlas. Op zekere momenten gedurende de vriendschappelijke interland kon men de ploeg van bondscoach Dick Advocaat zelfs bespeuren op technisch overmacht in de combinaties en de aanvalsopzetten. Een wedstrijd die eindigde in een anticlimax, ikzelf heb bijna alle wedstrijden van het Marokkaanse elftal gezien maar zo'n affiche heeft toch wel iets speciaals. Er zit rivaliteit in, we zijn bijna allemaal geboren en getogen in Nederland en dragen ook dit land in ons hart maar wanneer je op dit soort momenten tegenover elkaar staat wint die Marokkaanse trots het altijd. 

Kannibaal Belhanda en Ziyech-scanderende supporters
Degene die de Nederlandse televisiecommentatoren en voetbalwebsites het meest bij bleef was onze technicus Younès Belhanda, de speler die tijdens deze wedstrijd geen schim was van de prof die hij normaal gesproken uitstraalde bij OGC Nice dit seizoen en hiervoor Schalke 04 en Montpellier HSC. Om nog onbekende reden speelde de 36-voudige international met het mes tussen de tanden: onbegrijpelijke overtredingen op onder andere Wesley Hoedt en Matthijs de Ligt die normaliter met een knalrode kaart bestraft moeten worden. Het spel wat hij die bewuste woensdagavond speelde was verrassend genoeg niet terug te zien zaterdag tegen de fysieke routiniers van regerend Afrikaans kampioen Kameroen. Marokko ging, door nog andere teleurstellende spelers, met 1-0 ten onder in Yaoundé. Dat sommige spelers ervoor kozen het advies van de medische staf en de bondscoach op te volgen om niet te vasten, had weinig effect. Succesvol combinatiespel was er niet tot nauwelijks, de opbouw viel hierdoor tegen waardoor ook de aanvoer vanaf de flanken en het middenveld onvoldoende bleek om een spits vaak in scoringspositie te brengen. 

Echter, om even terug te komen op de oefeninterland tegen Oranje, viel mij en nog vele anderen een zeer zorgwekkend incident op. De beelden werden al voor het laatste fluitsignaal massaal gedeeld op sociale media: de Ziyech-scanderende supporters en het verbale geweld wat zowel Nabil Dirar als Younès Belhanda erop na hielden. Dat Hakim Ziyech een belangrijke speler kan zijn voor de nationale ploeg staat buiten kijf. Echter begin ik de laatste periode me steeds meer te ergeren aan de 'Lionel Messi-rol' wat vele supporters hem toeschrijven. Het getuigt van pure dis-respect om als supporter je ploeg zo te confronteren, spelers die er wel voor kiezen aanwezig te zijn. We ware allemaal tot onze grote verbazing getuige van het feit dat de bondscoach hem iedere keer negeerde, met de Afrika Cup als absolute hoogtepunt. Echter werd hij tegen Oranje en Kameroen wel in de gelegenheid gesteld om z'n gezicht te laten zien en het tegendeel te bewijzen, iets wat hij bewust volledig negeerde.

Voetballen doe je voor je land en niet voor een coach, het is de kers op de taart van je professionele carrière. Geld en/of persoonlijke kwesties moeten geen rol spelen, daarom keur ik de keus van Ziyech om zich afzijdig te houden volledig af. Ooit op een dag zal het wel goed komen, of het nou onder Renard is of een andere coach op dat moment, de enige echte benadeelde nu is de Marokkaanse supporter. Want met een speler als Ziyech breng je creativiteit en spelinzicht in je ploeg. Het is natuurlijk niet zo dat hij het hele elftal per definitie gaat en kan dragen, maar een verschil maken doet hij zeker. Eeuwig zonde daarom, voor Marokko als voetballand en last-but-not-least ook voor hem natuurlijk. Zaak is nu dat deze vete zo snel mogelijk wordt uitgepraat, als 2 echte mannen verschillen in denkbeeld kunnen overbruggen. 

De supporter die in de kou blijft staan

Ik haakte er hierboven al eerder op aan, de supporter. Daar waar het allemaal om gaat bij een nationale ploeg, die is bij Marokko de laatste jaren niet heel erg veel verwend. We wachten met z'n allen nog op een doorbraak, die doorbraak hebben we uit handen gegeven aan een Afrika-specialist. Echter lijkt het er tot nu toe niet helemaal op dat hij er volledig voor gaat. Het rommelt aan alle kanten bij de bond en bij Renard zelf, verschillende soorten verhalen en theorieën bepalen de Marokkaanse publieke opinie. De grote vraag is nu of hij het nog wil opbrengen om Marokko naar een hoger niveau te tillen, wil Renard zijn contract uitdienen? Tijdens de Afrika Cup beleefden we een opleving, de interlands daarna waren ook van redelijk niveau. Maar met 2 van zulke wedstrijden achter de rug zakt de moed je al gauw weer in de schoenen. Ik hoop van harte dat stabiliteit nu een begrip blijft bij het Marokkaanse elftal, want op een ontslag en aanstelling van een nieuwe coach zit niemand te wachten. Het is ons te vaak gebeurd dat een nieuwkomer, die achteraf ook niet succesvol bleek te zijn, weer vanaf het begin moet beginnen. 

Waar alle pijlen nu op gericht moeten zijn is het succesvol doorkomen van de WK-Kwalificatie. Eind augustus en begin september wacht een tweeluik tegen Mali, met de huidige stand in de groep is kwalificatie voor het WK in Rusland nog binnen handbereik. Kansarm zoals tijdens de vorige kwalificatiecampagnes zijn we nu zeer zeker niet. Om m'n verhaal af te sluiten vraag ik eenieder wel nog dat kleine beetje hoop en moed bijeen te sprokkelen en onvoorwaardelijk achter dit elftal te staan. De 12e man blijft een belangrijke factor, ook in het hedendaagse moderne voetbal!

© Redactie 2017
marokko
atlasleeuwen
marokkaans voetbalelftal
herve renard
afrika cup
frmf
column
Log in met je MNL-ID
| wachtwoord vergeten?