Rode Duivels en Oranje zijn geen vrienden

sport
0
30 mrt '00

De schuchterheid keerde gisteren in het Koning Boudewijn-stadion terug in het Nederlands elftal dat vorige maand in het duel met Duitsland nog zo bekoorlijk en gepassioneerd had gedanst. De Derby der Lage Landen werd daardoor langdurig gedomineerd door de kleinste van de twee rivalen, België dat opnieuw niet verloor (2-2).

Nederland maakte vooral in de eerste helft een niemendalletje van de ontmoeting. Deels was dat te wijten aan een curieus experiment. In zijn veertiende interland schudde bondscoach Rijkaard het elftal door elkaar. Zijn bedoelingen werden door de spelers echter niet begrepen, zo leek het.

Op de koddige botsing in Rotterdam (5-5) volgde in Brussel een wedstrijd met dezelfde kenmerken. België nam opnieuw een 2-0 voorsprong, Nederland kwam langszij en harde tackles en kansen wisselden elkaar af.

Opvallend was dat beide ploegen zich ook deze keer zeer aan elkaar ergerden. De twee organisatoren van Euro 2000 hebben een allesbehalve vriendschappelijke relatie, bleek uit de aard van een aantal overtredingen.

Hooghartig traden de Nederlanders, een enkele uitzondering daargelaten (Seedorf, Davids, Kluivert) de Belgen tegemoet. De wedstrijd werd in de eerste helft slechts gekruid door België dat wel hartstocht toonde. De 122ste klassieker kreeg daardoor tenminste nog enig aanzien.

De experimenteerdriften van Rijkaard hadden een krakkemikkig elftal tot gevolg dat door de tegenstander volkomen werd verrast. Ditmaal achtte Rijkaard het nodig de verdediging te reduceren tot drie spelers, Frank de Boer, Stam en Bogarde.

De taken op het middenveld werden geheel anders verdeeld dan bijvoorbeeld in de laatste interland het geval was, vorige maand tegen Duitsland toen aan een serie van twaalf wedstrijden zonder zege overtuigend een eind werd gemaakt.

Bogarde en Stam werden door Rijkaard belast met de dekking van de Belgische aanvallers, Strupar en Emile Mpenza. Hun taak werd zwaar door de ruimte die de ploeg weggaf aan de zijkanten. De middenvelders Bosvelt en Davids werden voor rust voortdurend in de verdediging gedwongen.

Als rechts- en linksback kwamen ze in ademnood in de duels met Goor en Verheyen, twee spelers die veelvuldig ten aanval trokken. Het was niet toevallig dat Goor en Verheyen betrokken waren bij de openingstreffer. In de eerste 25 minuten scoorden de Belgen twee maal, net zoals ze dat vorig jaar in september in Rotterdam hadden gedaan. Oranje bleek er weinig van te hebben geleerd.

De doelpunten kwamen ditmaal op naam Verheyen en Emile Mpenza. Emile Mpenza bereidde het doelpunt van Verheyen voor en scoorde vervolgens zelf op aangeven van rechtsback Deflandre.

De enige verdediger die niets viel te verwijten was de doelman, Westerveld die zijn tweede interland speelde. Eén keer kreeg hij steun van Numan. Staande op de doellijn voorkwam de invaller in de slotfase dat Mpenza voor de tweede maal doel trof.

Als enige Nederlander sloeg Kluivert terug, met treffers in de eerste en tweede helft. Hij scoorde eerst met een kopbal, na een hoekschop van Seedorf. In de slotfase voorkwam hij een nederlaag toen hij de bal langs De Wilde schoof.

Naarmate Euro 2000 naderbij komt wordt Kluivert trefzekerder. In de laatste acht interlands scoorde hij zeven maal. Zijn tegenstander in de Belgische ploeg, Staelens, moest hem vijf doelpunten toestaan, drie in Rotterdam en twee in Brussel. Tegen Brazilië en Duitsland scoorde hij één keer. De score van Kluivert in de nationale ploeg is mede daardoor zeer overtuigend, negentien doelpunten in zevenendertig interlands.

De kans die vooraf ging aan zijn voorlopig laatste treffer werd gecreëerd door Talan die als rechtsbuiten overtuigend inviel. Zijn spel stond in schril contrast met dat van zijn voorganger, Makaay. Schuchter bood hij Kluivert steun.

Schuchterheid en onzorgvuldigheid kenmerkte het spel van de meeste Nederlandse spelers. Ook de elfde debutant die door Rijkaard werd gepresenteerd, Bosvelt, ontkwam er niet aan. Pendelend tussen middenveld en verdediging slaagde Bosvelt er niet in zijn prestaties als Feyenoorder te evenaren.

Veel meer dan de achterstand leken enkele harde tackles van tegenstanders het Nederland elftal te inspireren. Behalve met strijdlust reageerde de ploeg met vuige tackles, van Davids en Stam die ontsnapten aan rode kaarten.

Het surplus aan kwaliteit kwam pas in het laatste kwartier tot uiting, met kansen voor Makaay, Kluivert en Seedorf. Seedorf liet in de slotminuut de grootste kans onbenut. Dat was maar goed ook: op een triomf had Oranje gisteravond in Brussel geen recht.

Bron: © Volkskrant

© MAROKKO.NL 2000