Vandaag gaat Dunya & Desie – de film in première. Met in de hoofdrol een zoekende Maryam Hassouni.
Met een Emmy op zak, een rode loperervaring als ‘shooting star’ op het Filmfestival van Berlijn en een nieuwe film in de bioscoop mag het gezegd worden: het gaat Maryam Hassouni voor de wind. Maar de 22-jarige in Nederland geboren Marokkaanse blijft nuchter: ‘Eigenlijk ben ik heel erg saai.’
Hassouni brak op 15-jarige leeftijd door als het rustige Marokkaanse meisje Dunya in de NPS-serie Dunya & Desie. Voor de opnames van de film vertrok de cast en crew naar het zuiden van Marokko, waar men Hassouni niet altijd begreep. ‘Ik ben in Nederland geboren en getogen’, zegt ze met haar karakteristieke zachte stemmetje. ‘Ik heb een Nederlands accent als ik Arabisch praat. Bovendien komt mijn familie uit het noorden, waar ook anders wordt gepraat. Mensen dachten steeds dat ik uit Egypte of Libanon kwam.’
De Marokkaanse Dunya en de oer-Hollandse Desie (gespeeld door Eva van de Wijdeven) wonen tegenover elkaar en zijn al van kinds af aan hartsvriendinnen, maar die vriendschap wordt soms danig op de proef gesteld. ‘Echte vrienden accepteren zoals je bent en proberen je niet te veranderen. Daardoor kan je jezelf zijn’, aldus Hassouni.
Zelf heeft ze een kleine groep vriendinnen, die ‘op één hand te tellen zijn.’ En daar verschilt ze soms behoorlijk van. ‘Ik ben eigenlijk heel saai: ik ga nooit uit. Liever zit ik thuis, lekker met hapjes en drankjes, te filosoferen over het leven.’ Ze heeft geen goed woord over voor ‘die discotheken waar iedereen agressief is. Het is alleen maar aapjes kijken. Het draait om wat je aan hebt of wie de arrogantste blik in zijn ogen heeft. Daar word ik niet gelukkig van.’
In Dunya & Desie – de film worden de twee vriendinnen achttien, met alle problemen van dien. Hassouni zelf vindt het volwassen worden ook nog steeds lastig: ‘Iedereen heeft bepaalde verwachtingen van je, omdat je volwassen bent. Je moet het allemaal weten, maar ik weet nog niks.’
En dus is ze op zoek. ‘Naar wie ik echt ben, wat ik echt wil. En wat ik echt lekker vind of wat mijn lievelingskleur is. Dat soort kleine dingetjes waar je normaal nooit over nadenkt, maar die wel kunnen bepalen wie je bent.’
Acteren stond niet altijd op de eerste plaats. ‘Ik wilde iedere dag wat anders.’ Haar toekomstbeeld varieerde van ‘iets met sport’, via psychologie (‘want ik wilde graag mensen helpen’), naar museologie (‘ik hou van kunst’) en ten slotte een rechtenstudie. ‘Dat heb ik twee jaar gedaan, maar uiteindelijk besloot ik toch alles opzij te zetten voor acteren. Dat zit in mijn hart.’
Toch heeft ze af en toe nog wel last van chaos in haar hoofd. Daarom gaat ze naar een lifecoach, die haar helpt met doelen stellen. En dat is soms hard nodig. ‘Ik kan met zoveel dingen tegelijk bezig zijn dat ik niet meer weet waar ik naar toe werk. Dan denk ik: waar doe ik het allemaal voor? Maar als ik het op papier kan zetten, word ik wel rustiger. Nu ben ik al een paar maanden niet meer naar mijn coach geweest, maar ik kan haar bellen wanneer het nodig is.’
Ook de islam helpt Hassouni haar leven in te delen. ‘Ik ben er iedere dag mee bezig. Ik moet ook wel geloven, anders snap ik niet waarom dingen gebeuren. Dan zou ik in toeval moeten geloven en zou ik niet meer weten wat rechtvaardig en onrechtvaardig is.’ Ze denkt diep na, blijft even stil en probeert haar gevoel te verklaren. ‘Het klinkt ingewikkeld, maar ik geloof dat alles een reden heeft. Alles is gepland en berekend.’
Ze mag dan veel bezig zijn met het geloof, ze wil er niet steeds haar mening over moeten geven. ‘Het irriteert me dat ik steeds over dingen als Fitna moet praten. Ik heb geen politicologie gestudeerd, ik ben actrice.’ Daarnaast zijn er al genoeg meningen, vindt ze. ‘Dan halen ze op tv er weer een paar Turken of Marokkanen bij. Wat voegt mijn mening daar nog aan toe? Het is toch allemaal blablabla: niemand luistert echt naar elkaar' , aldus Dag.nl.