Hij zou de eerste zwarte president van Amerika zijn. Leert de VS het 'tolerante' Nederland een lesje antidiscriminatie.
Barack Obama is voor heel veel mensen very special , stelt Paul Murphy. De Amerikaan heeft zelf ook een zwak voor de populaire presidentskandidaat. Zijn stembiljet is al per post onderweg naar de Verenigde Staten, want sinds hij verliefd werd op een Nederlandse - 35 jaar geleden - woont hij in Nederland. De afstand weerhoudt hem er niet van de verkiezingen in de VS op de voet te volgen. ,,Amerikanen snakken na acht jaar Bush naar change , naar verandering. Ze willen sowieso een Democraat.'
Dat die Democraat niet blank is, is voor de meeste Amerikanen geen probleem. ,,Ze zien een intelligente en vastberaden kandidaat. Bij alles wat McCain zegt, lijkt het alsof iemand anders het hem heeft ingefluisterd. Obama kan zelf denken.'' Murphy is ervan overtuigd dat de meerderheid verder kijkt dan ras. ,,De Verenigde Staten, en met name de oostkust, is heel multicultureel. Door die immigranten is Amerika zo machtig geworden.'' [B]Worden de immigranten in de VS gekoesterd, in Nederland worden ze steeds vaker verfoeid[/B]. Murphy: ,,Nederlanders willen het niet toegeven, maar tolerantie is hier een mythe.'' Max Westerman is het daarmee eens. Na zo'n vijftien jaar New York is de oud-correspondent voor RTL Nieuws alweer een jaar terug in Nederland.
Hij schrok van wat hij aantrof. ,,[B]Allochtonen worden hier constant als probleemgroep neergezet[/B]. Dat kun je in de VS écht niet maken. Dat zou politiek incorrect zijn. Maar hier, in tolerant Nederland, gebeurt het wel.''
[B]Westerman verwonderde zich over alle ophef die ontstond toen de in Marokko geboren Ahmed Aboutaleb werd voorgedragen als nieuwe burgemeester van Rotterdam[/B]. ,,Ik had verwacht dat er al lang een Marokkaanse burgemeester zou zijn. Het is toch al veertig, vijftig jaar geleden dat de eerste Marokkanen naar Nederland kwamen?'' Als correspondent zag Westerman de Afro-Amerikaanse bevolking in de VS de afgelopen jaren politiek steeds actiever worden. Al in de jaren zestig, het decennium waarin segregatie officieel werd afgeschaft, kiest Cleveland de eerste zwarte burgemeester. Inmiddels telt het land zo'n veertig zwarte parlementariërs.
Toch ligt pikzwart nog steeds moeilijk, realiseert Max Westerman zich. ,,Obama heeft als 'voordeel' dat hij natuurlijk niet helemaal zwart is, zijn moeder is immers blank. Zo steekt hij boven de rassen uit. Voor veel Amerikanen is hij daarom een veilige keuze.'' Voor het gevreesde 'Bradleyeffect' is Westerman dan ook niet bang. Tom Bradley wilde in 1982 gouverneur worden van de staat Californië en in opiniepeilingen zeiden kiezers dat ze op de Afro-Amerikaan zouden stemmen. Maar eenmaal in het stemhokje kozen ze een blanke kandidaat. ,,Dat was een andere tijd. In 25 jaar is er veel veranderd.'' Wat niet wil zeggen dat er in de Verenigde Staten geen racisme bestaat, een land waar zwarte mensen in het verleden werden gelyncht en de racistische groepering Ku Klux Klan nog bestaat.
Dat weet ook Catherine Tucker, een Amerikaanse die twee jaar in Nederland woont. De mate van discriminatie is volgens haar afhankelijk van waar je in de VS bent. Natuurlijk is een zwarte presidentskandidaat in het diepe Zuiden moeilijker te verkopen dat in het elitaire Noordwesten of aan de liberale westkust. Maar de 'racisten' zijn vaak laag opgeleid en zijn niet geïnteresseerd in politiek. ,,Daarom is de huidskleur van Barack Obama niet echt een issue'', aldus Tucker. De Amerikaanse bladert in het American Book Center in Den Haag in een boek over de Democratische presidentskandidaat. ,,Zijn talent spreekt voor zich. Hij is gewoon de beste kandidaat.''
Tucker, die evenals Paul Murphy al op Obama heeft gestemd, maakt de verkiezingen voor het eerst in haar leven niet in haar eigen land mee. ,,Mijn man en ik werkten allebei op Capitol Hill in Washington, dicht bij het vuur. Het is dan een hele omschakeling de verkiezingen vanuit Nederland te moeten volgen.''