'Regeltjes en overmacht', zijn volgens het Goudse buurthuis de achtergrond van de uitzetting.
De al tien jaar in Gouda wonende vrouw A. el Haddaoui (41), zegt buurtwerkster Sarie Donk, kan er niets aan doen. Ze is na haar huwelijk naar Nederland gekomen en heeft van 1 juli 1999 tot 1 juli 2003 een verblijfsvergunning gehad. Bij de verlenging van dat papiertje is het mis gegaan. De Goudse lag in coma in het ziekenhuis en de benodigde euro's voor de verlening (leges) werden niet op tijd betaald. Daarop werd de aanvraag afgewezen. De laatste strohalm is een rechtzaak die op 18 juni dient. ,,Wij gaan proberen de rechter ervan te overtuigen dat dit verhaal is gebaseerd op regeltjes en overmacht, dat er risico's zijn als de vrouw terugmoet in verband met haar gezondheid. We willen zoveel mogelijk handtekeningen meenemen naar de rechter op 18 juni,'' zegt Donk.
Een doorsnee gezin, zo omschrijft de buurtwerkster van de Raambuurt het gezin El Haddaoui. ,,Vader, moeder en drie kinderen. De vader gaat elke ochtend vroeg naar zijn werk, de moeder zorgt voor de kinderen. De twee oudsten brengt ze naar school en de jongste blijft bij haar. De moeder doet mee op school met projecten van haar kinderen.''
Dat doorsnee verdwijnt als sneeuw voor de zon als de Goudse in 2003 in het ziekenhuis beland en het mis gaat met de verlenging van de verblijfspapieren. De aanvraag wordt afgewezen, omdat de leges niet tijdig zijn betaald. Donk: ,,Er is toen bezwaar gemaakt bij de IND (immigratie- en Naturalisatiedienst, red.), omdat mevrouw ten tijde van de aanvraag in coma in het ziekenhuis lag. Ze was zeer ernstig ziek en is nog steeds onder behandeling in het ziekenhuis.'' Een hernieuwde aanvraag in januari 2004 is in december van dat jaar afgewezen. ,,Mevrouw verblijft als illegaal in ons land, moet zich regelmatig melden bij de vreemdelingenpolitie en krijgt post van de IND dat ze haar koffier klaar moet hebben staan, omdat ze opgepakt en vastgezet kan worden tot het moment van uitzetting.''
Donk zegt dat El Haddaoui te horen heeft gekregen dat ze eerst naar Marokko moet om haar papieren te regelen, dan een inburgeringcursus moet volgen voor ze naar Nederland kan terugkeren. ,,De IND doet net of ze hier nooit heeft gewoond.''
El Haddaoui en Donk hebben niet lijdzaam afgewacht. Er is de afgelopen paar jaar veel werk verzet om alles in orde te krijgen. Donk: ,,Ondanks dat de IND niets meer wilde doen voor mevrouw, hebben we na lang aandringen een afspraak kunnen maken in mei vorig jaar. De zenuwen liepen hoog op, want er was ook gemeld dat er een kans was dat ze gelijk zou worden vastgezet. Bij binnenkomst moest ze 830 euro betalen, want ze niet zou terugkrijgen als de IND zou besluiten geen nieuwe procedure te starten.'' Ze troffen gelukkig een 'aardige dame' bij de IND, die een tijdelijke verblijfsvergunning het paspoort van de Goudse zette.
Daarmee was de kous niet af. De IND blijft erbij dat de vrouw terugmoet naar Marokko. Als ze ziek is, is dat geen probleem. Marokko heeft ook ziekenhuizen, zo wordt kort samengevat haar voorgehouden, meldt het AD. Donk: ,,Wat niet wordt gemeld is dat de plek waar haar familie woont - en waar ze dus zou moeten verblijven - een dag reizen van een ziekenhuis is.'' Én dan nog, voegt ze er aan toe, als ze terugmoet, wie zorgt er voor haar kinderen? Met een gang naar de rechter probeert Donk te voorkomen dat het zover komt. ,,We snappen dat er regels zijn. We zijn ook heel blij dat er aan die regels vastgehouden wordt. Maar soms als de omstandigheden er naar zijn, moet de menselijke maal meetellen.'' De IND wil om privacyredenen niet op de zaak ingaan.