In de Gabonese hoofdstad Libreville werd Ivoorkust na strafschoppen verslagen. De stand was na 120 minuten spelen nog in evenwicht: 0-0. De Zambianen hielden vervolgens vanaf elf meter de zenuwen iets beter in bedwang met 8-7.
Didier Drogba had twintig minuten voor tijd de mogelijkheid om Ivoorkust aan de zege te helpen, maar hij schoot een penalty over. Voor Zambia is de winst een eerbetoon aan de achttien internationals en de gehele begeleidingsstaf die op 27 april 1993 om het leven kwamen bij een vliegtuigcrash in Libreville. Zambia stond in 1974 en 1994 al eerder in de finale van de Afrikaanse titelstrijd.
Daarin bleken Zaïre en Nigeria echter te sterk. Ivoorkust begon als grote favoriet aan de eindstrijd met sterren als Drogba, Gervinho en Salomon Kalou. De eerste mogelijkheid was evenwel voor Zambia, maar Nathan Sinkala schoot in de handen van de sluitpost. Na een halfuur deden ook de Olifanten van zich spreken via Yaya Touré, die de bal net naast het doel plaatste. Zambia gaf de aantrekkelijke eerste helft na rust een vervolg, maar grote kansen bleven uit. De Ivorianen waren twintig minuten voor tijd wel heel dicht bij de openingstreffer. Gervinho kreeg een strafschop nadat hij naar de grond was geduwd. Aanvoerder Drogba schoot echter ruim over.
Beide ploegen bleven voor de winst spelen, wat resulteerde in de nodige kansen over en weer. In de verlenging nam de druk van Ivoorkust toe, maar goalie Kennedy Mweene hield zijn doel schoon. In de bloedstollende strafschoppenserie ging Kolo Touré als eerst in de fout. Rainford Kalaba verzuimde daarna Zambia de zege te schenken. Na het missen van Gervinho besliste Stophira Zunzu het pleit alsnog.