Tientallen Nederlandse jongeren zijn in Syrië om te vechten tegen de troepen van Assad. Vaak laten ze hun ouders achter zonder dat ze weten waar hun zoon uithangt. Zo ook John, de vader van Jayden uit Delft. Tegenover het AD vertellen de ouders van de tiener hoe moeilijk hun situatie is. Jayden is van oorsprong katholiek, bekeerde zich tot moslim op zijn vijftiende en vertrok naar Syrië. Tegen het AD meldt de vader die gefingeerde namen gebruikt het volgende: 'Ik wil mijn zoon niet in een nog moeilijker positie brengen dan hij al is. Maar jongeren die ook met de gedachte spelen naar Syrië te vertrekken, moeten weten wat ze bij hun families aanrichten'.
Jaydens broer kreeg iets meer dan een maand geleden een telefoontje van de jonge strijder: 'Ik ben in Turkije, zeg maar dat het goed gaat', zo klinkt het volgens het AD. Zijn vader weet direct dat hij onderweg is naar Syrië en snelt naar de politie in de hoop dat ze hem nog kunnen traceren. Tevergeefs, zo blijkt na een aantal weken radiostilte. Later is er wel contact via telefoon of via sms en daaruit blijkt dat Jayden daadwerkelijk in Syrië zit en het goed met hem gaat.
Bekering
Het gezin van Jayden is katholiek en de bijbel speelt een grote rol in hun leven maar Jayden koos op zijn vijftiende voor de islam. 'Daar had ik het moeilijk mee. Maar omdat we allebei in een God geloven, respecteer ik zijn keuze,' zegt zijn vader. Vrienden van hem laten een baard staan en lopen rond in traditionele kleding maar bij Jayden was dit niet het geval. Zijn vrienden spraken hem wel aan met een Arabische naam.
Toch wijs niets erop dat de jongen naar Syrië vertrekt. Voor zijn vertrek schenkt hij zijn telefoon aan zijn broers: 'Achteraf zoek je daar pas wat achter.'
Ronselaars
In de buurt spreekt men over ronselaars die tot wel 10.000 euro bieden om jongeren naar Syrië te laten gaan om hun broeders te helpen. Hoeveel jongeren en of Jayden voor het geld koos is niet duidelijk. Zijn vader steekt daarnaast zijn hand in eigen boezem: 'God zegt dat je kinderen de weg moet wijzen. Dat ging goed tot ik enkele jaren geleden in de gevangenis belandde en niet meer voor hem kon zorgen.
De schoolprestaties gingen achteruit. Dat neem ik mezelf kwalijk. Ik vertrouw erop dat God mij vergeeft. In mijn cel heb ik God pas goed leren kennen. Ik wist daarvoor niet beter.'