Er is het afgelopen decennia veel te doen geweest over vrouwenbesnijdenissen. Vrouwenbesnijdenis staat volgens velen symbool voor mishandeling en verminking van het lichaam. Ondank de vele aandacht die er is geweest voor dit onderwerp, is er nog steeds veel onduidelijkheid over dit fenomeen. Waarom worden vrouwen eigenlijk besneden en wat de daadwerkelijke gedachte achter deze ingreep?
Er zijn drie soorten besnijdenissen namelijk; pharaonic, sunna-procedure en infibulatie. Ruim 83% van de besneden vrouwen heeft een infibulatie gehad. Tijdens deze ingreep worden de clitoris en de kleine schaamdelen geheel of gedeeltelijk weggesneden. Bij ruim 15% van de besneden vrouwen heeft er een pharaonic plaatsgevonden. Hierbij wordt de gehele vulva uitgesneden. Deze vorm van besnijdenis garandeert de maagdelijkheid van het meisje.
Een klein deel van de vrouwen (2-5%) heeft een sunna-besnijdenis (niet te verwarren met Soennah) gehad. Bij deze besnijdenis wordt de voorhuid van de clitoris weg gesneden. Ruim 90% van de vrouwenbesnijdenissen wordt uitgevoerd door een midwife die geen biomedische achtergrond heeft. Het besnijden van vrouwen brengt enkele grote risico’s met zich mee. Vroedvrouwen voeren de ingreep namelijk uit zonder gesteriliseerde instrumenten.
Ook zijn deze instrumenten (scheermesjes, stukjes glas, scherpe stenen of scherpe vingernagels) nog behoorlijk primitief. Doordat het haast onmogelijk is om secuur te werk te gaan, is de kans groot dat de urethra beschadigd wordt. Ook is de kans op genezing niet al te groot, omdat de middelen om infecties te voorkomen ontbreken. Er zijn enkele verklaringen voor het besnijden van meisjes in landen zoals Egypte en Sudan.
Een van de redenen waarom het gedaan wordt is vanwege de kuisheid en het intoom houden van de seksuele verlangens van een vrouw. Een vrouw kan dan eenmaal geen gemeenschap hebben, omdat de opening gewoonweg te klein is. Deze smalle opening is bedoeld voor het genot van haar toekomstige partner.
Ondanks de gevaren en de risico’s die vrouwenbesnijdenissen met zich meebrengen, is het in de culturen waarin dit wordt gedaan, nog steeds een belangrijke proces. Het symboliseert deugdzaamheid, kuisheid, puurheid en onschendbaarheid. Vrouwen voelen zich na de ingreep meer vrouw en zien dit als perfectie van het lichaam.
Daarnaast heerst er veel onwetendheid als het gaat om islamitische regelgeving omtrent vrouwenbesnijdenissen. Daar kunnen we lang of kort over praten maar vrouwenbesnijdenissen heeft niets met de islam te maken.