Hieronder een overzicht van de chemische strijdmiddelen waarvan Syrië volgens internationale experts enkele honderden tonnen bezit:
Zenuwgassen
De giftigste onder de chemische wapens richten zich op het zenuwstelsel. Ze zijn gevaarlijk in vloeibare zowel als gasvorm. Ze kunnen worden verspreid met raketten, bommen, artilleriegranaten en andere grote munitie. Syrië zou over tabun, sarin en VX beschikken. Opgenomen via de huid of ingeademd kunnen deze middelen - afhankelijk van de dosis binnen enkele tellen of minuten - extreme loopneuzen of speekselvorming, vertroebeld zicht, misselijkheid, braken, diarree en stuipen veroorzaken.
Doordat de ademhaling verlamd raakt, overlijdt het slachtoffer in de regel door verstikking. Duitsland ontwikkelde de eerste zenuwgassen voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar de nazi's hebben ze nooit ingezet. De enige keer dat zenuwgassen op een slagveld zijn gebruikt was door Irak in de oorlog met Iran in de jaren tachtig.
Ook zou Saddam Hussein gifgas hebben ingezet in de strijd met Koerdische rebellen in Irak; bij een aanval op het Koerdische dorp Halabja in maart 1988 kwamen naar schatting vijfduizend mensen om het leven.
Mosterdgas
Een van de bekendste chemische strijdmiddelen is mosterdgas. Het trekt blaren en beschadigt de huid en ogen, en als het wordt ingeademd ook de longen en andere organen. Omdat het niet onmiddellijk symptomen veroorzaakt, kunnen slachtoffers ongemerkt grote doses binnenkrijgen.
Mosterdgas werd voor het eerst gebruikt door het Duitse leger tegen Britse troepen in de Eerste Wereldoorlog. Saddam Hussein zou mosterdgas hebben gebruikt in de oorlog met Iran en ook later, in de jaren 1987-1988, in de strijd met de Koerdische minderheid.