Ook zou de rituele besnijdenis indruisen tegen de rechten van het kind. Opvallend hierbij is dat er niemand ooit aan de moslim of jood zelf gevraagd heeft wat hij nou eigenlijk van zijn besnijdenis vindt en dat de discussie gevoerd wordt door mensen waarvan de meerderheid naar alle waarschijnlijkheid niet besneden is. Het gaat bij jongensbesnijdenis niet alleen om de waarde van lichamelijke integriteit, maar ook om de godsdienstvrijheid en het recht van ouders hun kinderen naar eigen overtuiging groot te brengen. Ook dat zijn mensenrechten die in het geding zijn en meewegen.
Men kan zich niet uitsluitend op de morele waarde van lichamelijke integriteit baseren. Lichamelijke integriteit is namelijk niet de enige morele waarde en niet per se het doorslaggevende mensenrecht. Er moet ruimte geboden worden aan verscheidenheid van religieuze en culturele tradities en gebruiken die al eeuwen maatschappelijk en juridisch zijn geaccepteerd. De Europese raad noemt jongens- en meisjesbesnijdenis in één adem. De jongensbesnijdenis is een oude traditie in twee belangrijke religies, het Jodendom en de Islam, en komt ook voor in christelijke kringen.
Iedere vergelijking met genitale verminking van vrouwen getuigt op zijn best van een verwerpelijke bekrompenheid en komt in het slechtste geval neer op religieuze intolerantie. Er is hier duidelijk sprake van een zeker Europees paternalisme en eenzijdig perspectief. Het is frappant dat er een Europees verbod in de lucht hangt op rituele besnijdenissen dat helemaal voorbij gaat aan de waarde die de besnijdenis heeft voor de moslim of jood zelf. Hier wordt overigens met geen woord over gerept.
Het staat vast dat de Europese resolutie in ieder geval niet tot stand is gekomen op initiatief van moslims of joden die zich slachtoffer voelen van hun besnijdenis. Het is een wet van niet-moslims en niet-joden die iets proberen op te leggen aan moslims en joden, zonder de mening van die groepen zelf mee te wegen. Dat heeft iets onfris, los van wat je mening over de besnijdenis op zich ook zou mogen zijn. Ook is er een voortdurende verontreiniging in de discussie over de rituele besnijdenis en de besnijdenis op medische indicatie. Dit zijn twee zaken die niets met elkaar te maken hebben.
Jongensbesnijdenis is al eeuwenlang een religieus en/of cultureel gebruik in onder meer de joodse en in de islamitische traditie en moet binnen die context worden beoordeeld. Jongensbesnijdenis is een religieuze of culturele praktijk, geen medische handeling, die zich niet zomaar laat afschaffen omdat er “geen medisch voordeel” mee gediend zou worden of omdat er soms ernstige complicaties zouden kunnen optreden. Indien het oogmerk is complicaties te voorkomen, doet men er beter aan daartoe bevoegde medici de handeling te laten verrichten dan op te roepen tot afzien daarvan.
Tot slot, het is simpelweg niet reëel om een ritueel te verbieden dat door de helft van de wereldbevolking gesteund wordt. Als je aan 1000 moslims of joden vraagt of ze ervan balen dat ze besneden zijn, zal het antwoord zeer waarschijnlijk in 1000 gevallen NEE zijn. Een verbod op rituele besnijdenissen is voorbarig zolang de mening van de besnedenen zelf niet gevraagd is.
Zolang de jongen niet wilsbekwaam is, is de beschikking de verantwoordelijkheid van de ouders. Zij zijn in de eerste plaats degenen die een afweging kunnen maken ten aanzien van het belang van de besnijdenis voor de jongen met het oog op hun plaats in hun gemeenschap. Dat is een afweging die door niet-moslims of niet-joden niet gemaakt kan worden.
Abdelali Bentohami - chirurg Bentoclinics