Het verhaal van Syrische vluchtelingen in Marokko

marokko
20
14 nov '13
In een gebied met witte tenten in het noorden van Marokko hebben Syrische families een nieuw onderdak gevonden. Maar hoe is het om een nieuw leven op te starten in een land, duizenden kilometers van je verwoeste land?

Sinds afgelopen zomer maken steeds meer en meer Syriërs de oversteek vanuit Algerije naar Marokko, uiteraard zonder visum. De politiek in Rabat heeft nog niets besloten over het aanbieden van vluchtelingenstatussen voor de Syriërs. In andere woorden: hun aanwezigheid is over het algemeen geaccepteerd maar zijn het wel illegale immigranten zonder rechten om hun kinderen bijvoorbeeld in te schrijven voor Marokkaanse scholen.

Werken voor de volwassenen zit er helemaal niet in. Zo ook voor de 36-jarige Abdelkader, die in Damascus in een tandheelkundige kliniek werkte alvorens hij vluchtte voor het leger van Bashar. Toen vier maanden geleden zijn buurman werd opgehangen, omdat hij een soenniet is, besloot hij te vluchten met zijn vrouw en kinderen. Zij kwamen in Libanon terecht maar moest zijn familie daar noodgedwongen achterlaten.

Abdelkader kwam via Algerije in Marokko terecht om te zoeken naar werk en een appartement. Maar toen hij bij de autoriteiten om een baan vroeg kreeg hij van de politie te horen dat hij een officiële vluchtelingenstatus nodig had van vluchtelingenorganisatie UNHCR van de VN. 'Ik kwam hier om te zoeken naar werk omdat ik het me niet kon veroorloven om in Libanon te blijven. Het kostte me 50 dollar per dag', zegt de vader van vier, tussen andere jonge Syriërs in Tanger. 'Ik weet nu niet wat ik ga doen. Mijn familie kan niet komen omdat ze geen paspoorten en geen geld hebben.'

Een terugkeer naar Syrië is ondenkbaar: 'Er is daar nu niets, mensen eten gras'. Voor Abdelkader is er voorlopig geen werk, dus geen geld en geen toekomst. Dit gevoel deelt hij met andere Syriërs die in Marokko zijn aangekomen.  

Erkenning
De situatie van de vluchtelingen zou met een eventuele erkenning gelijk een stuk beter zijn maar als dat uitblijft kunnen ze niet blijven. Alternatieven zijn er echter niet. Dat beaamt ook de 50-jarige Mohammed, die twee maanden geleden met zijn vrouw en zeven kinderen in Tanger terecht kwam. Hij woont samen met een dozijn andere Syrische families in een overvolle appartement op de zesde verdieping van een gebouw. 

De weinig gemeubileerde woonkamer heeft een televisie waar Syrische kanalen te zien zijn. 'Ik heb om een visum gevraagd maar kreeg geen antwoord, dus er is geen werk en geen geld. De mensen zijn wel vriendelijk en brengen ons voedsel, maar hier is geen toekomst', zegt de voormalige kledingverkoper uit Homs. Marokko was niet de eerste keus van Mohammed en zijn familie.

Egypte
Zij reisden aanvankelijk naar Caïro maar de vluchteling laat weten dat het daar moeilijker werd voor de Syriërs na de val van Mohammed Morsi. Veel Egyptenaren verdachten de Syriërs ervan dat ze gekoppeld waren aan islamitische rebellen en Morsi steunden. Daardoor moesten ze noodgedwongen via Algerije naar Marokko vluchten.

Volgens de VN-vluchtelingenorganisatie is Marokko sinds januari gestopt met het registreren van Syrische vluchtelingen. Toen stond de teller op 843 asielaanvragen. Geen van de verzoeken werd ingewilligd. Marc Fawe is vertegenwoordiger van de organisatie en zegt dat de kwestie voor erkenning wel besproken is met de Marokkaanse autoriteiten maar dat de gesprokken op 'stand-by' staan.

'We hopen dat de gesprekken hervat worden', aldus Fawe. De vertegenwoordiger ziet hoop in het feit dat Marokko een militair veldhospitaal in het Jordaanse vluchtelingenkamp in Zaatari heeft gefinancierd. 'Het is wel de waarheid dat een specifiek programma voor de ondersteuning van Syrische vluchtelingen in Marokko ontbreekt.'

Bedelen
Bij gebrek aan een dergelijk programma of inkomsten kunnen Syrische vluchtelingen nauwelijks rond komen waardoor ze gedwongen zijn om bij moskeeën en supermarkten te bedelen. Bij een moskee, in de jaren '70 gebouwd door de Syrische gemeenschap van Tanger, komen de bedelaars nu al een jaar om geld te vragen. Vooral op vrijdag proberen ze met het vertonen van hun Syrische paspoort wat losgeld te krijgen.

De 38-jarige Mohammed is kwam twee weken geleden met zijn vrouw en zes kinderen aan in Marokko en vertrok naar Rabat. Daar is hij nu afhankelijk van de nabijgelegen moskee. In het bescheiden Afriquiya hotel in het centrum van Rabat verblijft het gezin met 17 andere Syrische families. Daar hangt de was op de stoep te drogen en spelen kinderen bij een tramhalte.

De winkelier uit Aleppo zit eveneens met zijn handen in het haar: 'Waarom laten ze ons in het land maar krijgen we geen visum? Dit is het enige hotel dat ons helpt en als de moskee ons niet van geld voorzag zouden we op straat staan', besluit hij.

© Redactie 2013
marokko
syrië
arabische lente
Log in met je MNL-ID
| wachtwoord vergeten?