Geconfronteerd worden met een valse start, als je überhaupt de kans krijgt te vertrekken, is altijd aanwezig als Marokkaanse zijnde. Maar met gelijke kansen stijgt ook de Marokkaanse Amsterdammer tot grote hoogte. En juist als volksvertegenwoordiger kan ik hiertoe de aanzet geven.
Marokkaanse Vanaf het moment dat ik van een voormalige werkgever het advies kreeg dat ik als Marokkaanse altijd harder moest werken, ben ik gedreven om ongelijkheid aan te pakken. Opeens deed het er niet meer toe wie ik was of wat ik kon, maar was ik alleen nog maar allochtoon. Ik ben in Amsterdam geboren en getogen en hoef toch niet mijn bestaansrecht te verantwoorden omdat ik een buitenlandse naam heb? Ik ben altijd heel ambitieus en gedreven geweest: deze ervaring maakte dat ik de politiek ging overwegen. Want als ik dit meemaak, hoe zat dat dan met anderen?
Cijfers In een stad waarin de helft van de inwoners een andere afkomst heeft dan de Nederlandse, vind ik het thema gelijkheid en je kansen kunnen benutten belangrijk. Zo is het percentage jeugdwerkloosheid onder jongeren met een niet westerse achtergrond 40%, terwijl dat onder autochtone jongeren 20% bedraagt. Uiteraard is alle onderscheid en willekeur onacceptabel, of het nu gaat om geslacht, godsdienst, etniciteit of seksuele voorkeur.
Schrijnend is echter dat volgens CBS cijfers bijna de helft van alle meldingen van discriminatie gebaseerd is op ras. Daarbij komt dat het totaal aantal meldingen in Amsterdam vier keer zo hoog is als in de andere grote steden.
Gevolgen Als kind van een gastarbeider uit een dorp in Noord-Marokko, weet ik wat het inhoudt om op zoek te gaan naar een beter leven. Mijn vader deed dat voor mij, ik voor mijn kind. Ik ga mij inzetten om nog veel meer jongeren hun dromen te laten bereiken. In elk geval door emancipatie te bevorderen en discriminatie tegen te gaan.
Discriminatie is immers geen hol begrip: het kan resulteren in jongeren die zich gedemotiveerd terugtrekken uit de maatschappij met alle gevolgen van dien. Criminaliteit, extremisme, hanggedrag; we kennen de berichten uit de media. Gelijke kansen en een sociale stad is geen luxe maar een recht van iedere Amsterdammer.
Stempel Toen ik opgroeide in De Baarsjes zag ik veel ongelijkheid en jongeren die hun potentie niet benutten, omdat ze werden weggezet als lastpakken. In een klas waarin we ongeveer 25 kinderen hadden, kregen er maar 2 een havo/vwo advies. Ik geloof niet dat die andere 23 niet meer in hun mars hadden. Toch werkte dit door in hun verdere leven. Het mag niet zo zijn dat jonge mensen met capaciteiten door taalachterstand of andere problemen vervallen in armoede.
Ik zou daarom willen dat we overal in Amsterdam kwalitatief goed onderwijs hebben. De PvdA heeft daar gelukkig al veel in bereikt, van 44 naar 4 zwakke scholen. En daar wil ik mee doorgaan!
Arm en rijk Grote tegenstellingen tussen arm en rijk horen bovendien niet bij een welvarende stad als de onze. Volgens onderzoek van de gemeente Amsterdam groeit 1 op de 4 kinderen in onze stad op in armoede. Ik weet als geen ander hoe demotiverend dat is. Iedereen moet gelijke kansen krijgen zich te ontwikkelen.
Verheffing!
Tijdens een debat dat ik had georganiseerd over emancipatie kreeg ik te horen dat met name jonge vrouwen van niet westerse komaf in de knel zitten als het gaat om werkgelegenheid. Ik wil mensen de mogelijkheden aanreiken om het beste uit zichzelf te halen: niet door ze zielig te vinden maar door ze de juiste tools aan te reiken zodat ze zelf hun potentie kunnen benutten.
Verharding Toen ik beviel van mijn dochter, herleefde ik het Amsterdam uit mijn jeugd als een bruisende stad van tolerantie en levenslust. Maar tegelijk stond ik stil bij de discriminatie die ik ervoer toen ik na mijn opleiding een baan zocht. Ik besefte toen dat mijn kind in een Amsterdam is geboren dat aan het verharden is. Waar mensen soms langs elkaar leven en verschillen soms worden benadrukt in plaats van dat we toenadering tot elkaar zoeken.
In zo een Amsterdam wil ik mijn dochter niet laten opgroeien. Ik wil dat verschillen kleiner, niet groter worden. Ik wilde bovendien niet langs de zijlijn blijven staan, maar iets met deze zorgen doen en heb daarin weloverwogen gekozen voor de PvdA.
Idealen Ik herken veel van mijn idealen in deze beweging: zij maken kansen mogelijk en bieden mensen perspectief. Niet door er over te praten, maar door het te doen. Meer dan elk andere grote partij in Amsterdam, bestaat de PvdA uit volksvertegenwoordigers met een andere achtergrond dan de Nederlandse. Waar het bij anderen een trend lijkt te praten over diversiteit, is het belangrijk om er ook aan te werken. Een divers Amsterdam is voor de PvdA niet alleen zichtbaar op straat, maar ook op de kieslijst.
Sprint aantrekken Vrijwel elke Marokkaanse Amsterdammer is zich bewust van zijn of haar mogelijkheden. De kans krijgen om deze te benutten is een tweede. Een socialere samenleving is geen ver-van-mijn-bed show; met het vertrouwen in elkaar kunnen wij daadwerkelijk Amsterdam de mooiste stad van Nederland houden. Laten wij vrijmoedig de sprint aangaan naar een sociaal Amsterdam.
Met een eerlijke start zullen wij alles geven en eruit halen wat er in zit, om vervolgens samen de finish te halen. Ik hoop dat ik op je stem kan rekenen op 19 maart a.s. zodat ik hieraan kan bijdragen als volksvertegenwoordiger.
Ilham Saadi Kandidaat-gemeenteraadslid PvdA Amsterdam Nummer 12