Exclusief interview: eerste Marokkaan in de Eredivisie, Aziz Doufikar

marokko
0
18 nov '16
Hij had destijds de primeur, tegenwoordig hebben talloze Marokkaanse profs Aziz Doufikar opgevolgd.

Waar de Eredivisie tegenwoordig rood en groen gekleurd is door de vele Marokkaanse profvoetballers die wekelijks het verschil maken, was dat in de jaren ’80 precies het tegenovergestelde. Aziz Doufikar was de man die hier verandering in bracht. De 53-jarige Marokkaan debuteerde als eerste Marokkaan in de Eredivisie. Tegenover Marokko.nl blikt Doufikar terug op deze tijd, een tijd die in schril contrast staat met de ontwikkelingen van nu.

Salam Aziz Doufikar, allereerst bedankt voor het ingaan op dit interviewverzoek voor Marokko.nl. U heeft als Marokkaan een primeur op uw naam staan: eerste Marokkaanse voetballer in de Eredivisie. Als 10-jarige bent u naar Marokko gekomen, hoe was uw jeugd daar?
‘Mijn jeugd in Marokko was goed, ik heb op school gezeten en daar nooit klachten over gehad. Ik heb een leuke goede jeugd gehad met mijn vijf broers en vier zussen. Al mijn broers waren voetballers in Marokko, iets waar ik graag getuige van was. Ik keek tegen mijn broers op want ik heb altijd de droom gehad om ooit profvoetballer worden.’

Het moet een wereld van verschil zijn geweest, als kind Marokko gewend zijn en plots in Nederland aankomen. Als u er zo op terugkijkt, hoe was Nederland toen?
‘Nederland vond ik heel mooi, ik voelde me al heel snel op mijn gemak. Veel groen en iedereen was blond kan ik me herinneren. De dag dat ik aankwam viel in december, er lag sneeuw en dat had ik nog nooit meegemaakt in Marokko. Ik heb toen de hele dag in het sneeuw gespeeld met kinderen die ik niet kende. Ik kon natuurlijk geen Nederlands maar als Marokkaan kon ik heel goed met mijn handen praten. In Nederland voelde ik me als kind heel fijn en nu nog steeds.’

Al snel bleek dat u heel handig was aan de bal. Op een gegeven moment heeft Ajax toegehapt en maakte u deel uit van hun jeugdopleiding. Hoe verliepen uw eerste stappen richting het prof worden?
‘Ik werd gescout toen ik bij SV Lelystad speelde tegen Ajax A1 in de competitie. De laatste wedstrijd tegen Ajax werd ik benaderd door Hassie van Wijk. Toen ben ik naar Ajax gegaan en heb daar drie jaar in de jeugd gevoetbald met onder andere Marco van Basten, John van ‘t Schip en Stanley Menzo. Bij Ajax hebben ze mij heel goed begeleid ondanks dat ik niet definitief het eerste van Ajax heb gehaald. Ik heb één wedstrijd voor het eerste elftal gespeeld en heb mijn debuut gemaakt tegen KV Mechelen. Tijdens dit officieuze debuut scoorde ik twee keer. Toch heb ik zelf de keuze gemaakt om te vertrekken en verder te gaan bij PEC Zwolle.’

Destijds had u de primeur, eerste Marokkaanse profvoetballer op de Nederlandse velden, hoeveel heeft u moeten geven? Was het harder werken in vergelijking met de talenten van nu?
‘Ik heb alles gegeven wat ik in me had en deed dit gedisciplineerd. Ook heb ik nooit het gevoel gehad dat ik harder moest werken dan de andere spelers. Ik voelde me gelijk aan de rest van het team en als je beter bent dan sta je in de basis. En als ik in de basis stond dan deed ik er alles aan om er in te blijven. En dat is me gelukt want ik was altijd verzekerd van een basisplaats.

Co Adriaanse was mijn eerste trainer en hij voelde als een vader voor mij. Hij had respect voor mijn islamitische en Marokkaanse achtergrond. Bijvoorbeeld met de ramadan hoefde ik niet ’s ochtends te trainen maar in de middag. Dat is niet met elkaar te vergelijken. De wereld is zo veranderd en vooral de voetballerij. Geld speelt nu een grotere rol dan in mijn tijd.’

Wat waren voor u de hoogtepunten, momenten die u voor altijd zult koesteren?
‘Mijn wens was dat mijn vader mij zag voetballen als prof. Dit is helaas nooit gebeurd. Hij overleed toen ik 16 jaar was. Dat ik het gehaald heb als profvoetballer is voor mij een hoogtepunt. Omdat ik de wens van mijn vader heb laten uitkomen en daar ben ik erg trots op.

Eén van de mooiste momenten was de allereerste ontmoeting met Johan Cruijff. Ik heb van hem veel geleerd over het voetbal. Hoe je moet lopen tijdens de wedstrijden en hij zei altijd tegen mij: ‘als je iets wilt bereiken dan moet je er voor vechten.’ Dat is mij altijd van hem bijgebleven. Mijn tweede hoogtepunt was dat ik de Palestijnse beker van Koning Mohamed VI mocht ontvangen.’

In een uitzending van het programma Bureau Vooroordeel liet u weten een begeleidende rol te hebben gespeeld in de jeugd van Hakim Ziyech, door velen momenteel gezien als beste speler in Nederland. Wat voor eigenschappen van vroeger ziet u nu in hem terug?
‘Hij is altijd hetzelfde gebleven. Hij is gezellig en heeft humor. Zijn passing en dreiging naar de goal heeft hij vanaf z’n jeugd meegenomen naar het betaalde voetbal. En ik hoop dat hij in de toekomst naar één van de grootste clubs in de wereld kan.’

Vorig jaar was de teleurstelling aan Nederlandse zijde groot toen hij de Leeuwen van de Atlas verkoos boven Oranje. Vanuit het hart koos hij voor zijn vaderland. Wat vond u van de publiciteit die om deze keuze hing?
‘De keuze om voor Marokko te kiezen was zeker een keuze vanuit zijn hart. Dat is iets wat gerespecteerd moet worden en niet elke keer benoemd hoeft te worden. Het gaat toch niet meer veranderen dus laat hem lekker voetballen.’

Behalve Ziyech kleuren nog vele andere profs de Eredivisie en maken ze wekelijks het verschil. Vanuit uw oogpunt moet dat prachtig zijn om te zien. Hoe kijkt u tegen deze ontwikkeling aan, wat zegt dit voor de toekomst?
‘Het moet om kwaliteit gaan en niet om de achtergrond van een speler. En ik ben trots dat ik veel Marokkanen zie doorbreken in het betaalde voetbal, dat is iets wat ik alleen maar kan toejuichen.’ 

Waar valt voor een Marokkaanse profvoetballer, in algemene zin, nog rendement te behalen volgens u?
‘Wees niet te gretig, als je kwaliteit hebt dan kom je er wel. Dan ga je stap voor stap naar het doel wat je wilt verwezenlijken. Als je te snel gaat, val je snel en verlies je het plezier in het voetballen. Dus wees geduldig en de rest komt vanzelf.’

U bent zeer maatschappelijk ingesteld, al jaren actief als jongerenwerker in Dronten. Wat probeert u de jeugd mee te geven? 

‘Ik werk al tien jaar bij De Meerpaal in Dronten. Een fijne organisatie die mij heeft aangenomen om jongeren te ondersteunen in het opgroeien naar volwassenheid. Ik probeer jongeren in de gemeente Dronten mee te geven dat ze de juiste keuzes moeten gaan maken. Dat kan zijn in onderwijs, privé en gedrag. Ik wil jongeren bewust maken dat ze zelf invloed hebben in wat ze kunnen bereiken. Belangrijk voor mij is dat jongeren in hun kracht worden gezet waardoor ze zelfredzaam zijn en participeren in onze samenleving.’

Voetballer of niet, wat kunt u de Marokkaan meegeven in zijn zoektocht om een plekje te vinden in dit land?

Zoek iets waar je goed in bent en plezier uit haalt. Of dat nu voetbal is, de politiek of werken in een fabriek, dat maakt natuurlijk niets uit.

Iets heel anders om mee af te sluiten: het Marokkaanse elftal. U bent getuige geweest van de tijden van glorie voor het Marokkaanse voetbal. De generatie van nu is vooral met tegenslag groot gebracht. Hoe kijkt u tegen de ontwikkeling van ons nationale elftal aan?

‘Het is een jong talentvol elftal en die komen er wel. Het is wel hard werken, maar ik vind wel dat er een Marokkaanse trainer moet komen. Een coach als Badou Zaki leek mij een hele goede. Tot nu toe ben ik heel tevreden met het team. Ik hoop dat ze het WK gaan halen en de Afrika Cup winnen.’  

© Redactie 2016
marokko
aziz doufikar
eredivisie
fortuna sittard
pec zwolle
Log in met je MNL-ID
| wachtwoord vergeten?