Nieuw boek: Marokko aan de Plas

algemeen
0
9 nov '02

Marokko aan de Plas, zo heet het nieuwste boek van Karlijn Stoffels die voor Mosje en Reizele in 1997 de Gouden Zoen ontving en voor Rattenvanger vorig jaar de Zilveren Zoen. Bij de titel moest ik meteen denken aan De oesters van Nam Kee van Kees van Beijnum. Maar vergeleken met de jongeren in dat boek zijn Issa en Hisjam lammetjes, zo jong. Maar de overeenkomst is dat in beide boeken de wereld van allochtone jongeren wordt beschreven; hoe moeilijk het voor hen is om greep op de wereld rondom hen te krijgen doordat ze het gevoel hebben zich in het luchtledige te bewegen. Het maakt je onzeker als er altijd drie culturen door je hoofd dwarrelen. Thuis leeft Issa een Marokkaans leven: hij past op zijn kleine broertje en helpt zijn moeder. Bij de buurman ziet hij iets van het Nederlandse leven. Aan de Plas is het weer anders: daar laat hij zich door Hasjim overhalen om rotjes naar voorbijgangers te gooien, of om kelderraampjes in te gooien. Echt prettig voelt hij zich daar niet bij, want eigenlijk is hij een heel zachtaardige jongen. Hij trekt het zich aan dat zijn vader in hem teleurgesteld is doordat zijn schoolresultaten niet geweldig zijn. Zijn vader heeft ook al ruzie met Issa's oudere broer Mohammed, omdat die met een Nederlandse vriendin samenwoont. Bij Mohammed voelt Issa een beetje hoe twee verschillende werelden kunnen samengaan, maar het is ook de plek waar hij zijn ouders fel verdedigt. Na de basisschool gaat Issa naar een school met extra begeleiding en kleine klasjes. Daar zijn leraren die de tijd nemen om iets uit te leggen en hij leert er meer 'kazen' kennen dan op de basisschool. Dat brengt hem in de problemen, want zijn nieuwe vrienden zijn wel 'ongelovigen' die niet in het paradijs kunnen komen. In de 'tuinen waar rivieren onderdoor stromen', zoals in de koran staat, waar prachtige vrouwen zijn, en veel bloemen, en heerlijk eten en drinken. Issa hoopt dat er een of andere regeling voor ze is. Wat zou het fijn zijn als er iemand was die die dingen kan uitleggen. Het is jammer dat Stoffels niet iets meer laat zien van Issa's ouders. Als de vader zich aan het eind van het boek ten opzichte van zijn beide zoons gewonnen geeft, komt dat daardoor nogal onverwacht en wat makkelijk uit de lucht vallen. Issa daarentegen wordt heel geloofwaardig geportretteerd als een jongen die zijn best doet zich zo goed mogelijk staande te houden. Die aan de ene kant tot rust komt bij de ezel in de schooltuin, en aan de andere kant tientallen moppen achter elkaar kan spuien en dan hoeft hij nooit naar woorden te zoeken. Misschien omdat moppen vaak uitvergrotingen zijn van de werkelijkheid zijn en op die manier enig houvast bieden? Karlijn Stoffels - 'Marokko aan de Plas'. Uitgeverij Querido, 120 blz

© MAROKKO.NL 2002