DEEN EN DUNYA: exclusief interview met Sparta's Mohamed Rayhi

marokko
0
18 dec '19
In deze nieuwe interviewreeks gaan we de Nederlandse velden af, om 'fullprofs' te bevragen over de flinterdunne scheidslijn tussen Deen én Dunya.

Net zoals bij eenieder ander het geval is moeten ook profvoetballers vaak genoeg afwegingen maken. Topsporters die de waan van de dag als werkveld hebben, dat wat het betaalde voetbal heet. Hoe geloven zij, waar lopen ze tegenaan? En misschien nog belangrijker: wat grijpen ze als praktiserend moslim aan om zich sterk te maken tegen al die verleidingen? Verleidingen die ze in sommige gevallen in veel grotere mate voorgeschoteld krijgen. Vandaar deze reeks ‘Deen en Dunya’ waarin we het Nederlandse voetballandschap induiken om full-profs te bevragen over hun geloofsbeleving. 

MOHAMED RAYHI: OPGELEID BIJ PSV, MET NEC NIJMEGEN DE EREDIVISIE IN

Als eerste gegadigde voor deze reeks kreeg ik Mohamed Rayhi bereid, de man die nu al bijna anderhalf seizoen onafgebroken onderdeel is van het tot nog toe verrassende Sparta Rotterdam. De voormalig contractspeler van PSV én NEC Nijmegen ontving me hartelijk, in het spelershome van Het Kasteel. Zoals bij bijna elke prof het geval is, ging het voor de inmiddels 25-jarige Rayhi ook niet vanzelf. Een nagenoeg volledig jeugdtraject op de Herdgang wierp voor de speler in kwestie niet het resultaat op waar hij in lengte der jaren juist zo op had gehoopt. 
Het verlaten van PSV, na het uitblijven van doorstroming naar het eerste De elf jaar die hij doorbracht bij de topclub bracht hem niet het vooruitzicht van definitieve doorstroming naar het eerste. Hetgeen zorgde voor het besef dat hij elders aan het hoogste niveau moest gaan proeven: ‘Als je op je achtste begint bij de jongste lichting, dan droom je natuurlijk van het bereiken van het eerste elftal. Vooral als je ziet dat jongens met wie je deze weg bent ingeslagen één voor één afvallen en jijzelf erbij blijft, tot aan de beloften toe. Dan komt het moment dat je met het eerste mee mag trainen, gedurende trainingskampen erbij bent. Je zit er gewoon heel dicht bij, wacht je kans af. Ikzelf zat in een lichting met spelers als Memphis Depay, Zakaria Bakkali, Luciano Narsingh en tal van andere veelbelovende namen. Heb vaak genoeg meegetraind en dus ook kunnen ruiken aan het echte werk. Achteraf gezien is het natuurlijk heel jammer dat dat officiële debuut is uitgebleven, vooral als jonge jongen uit Eindhoven. Heb van begin tot eind alles doorlopen, wat uiteraard maakt dat ik terug kan kijken op een hele mooie tijd daar.’
Met NEC de Eredivisie in De formatie die hem in 2015 zijn gang naar de Eredivisie bood was NEC Nijmegen, een club waar hij ging samenwerken met een oude bekende. Waar hij bij PSV-1 met Ernest Faber te maken had als assistent, ging diezelfde coach vanaf die zomer door als zijn eindverantwoordelijke bij de Nijmegenaren. Voor de aanvaller een stap die achteraf gezien het overwegen waard was: ‘Een keuze waar ik zeer zeker geen spijt van heb. Dat Ernest Faber daar trainer werd maakte het voor mij nog makkelijker en daarbij: ik was niet ver verwijderd van huis, van m’n familie. Heb daar twee seizoenen mogen acteren in de Eredivisie, één jaar in wat toen nog de Jupiler League heette. Qua niveau is het natuurlijk andere koek, zowel qua spel als alles wat erbij komt kijken is de Eredivisie even aanpoten. Je speelt in doorgaans veel grotere stadions, er is véél meer media-aandacht en qua niveau gaat het natuurlijk veel sneller. De ruimtes op het veld zijn kleiner, je krijgt minder de kans acties te maken, de handelingssnelheid ligt gewoon veel hoger.’
Rayhi geeft bij Sparta Rotterdam vervolg aan geleidelijke weg Zich een weg banen in het Betaalde Voetbal deed Rayhi in de kleuren van NEC, écht volledig en constant presteren was weggelegd voor zijn dienstverband bij zijn huidige werkgever. Het afgelopen seizoen was er één om niet te vergeten voor het jeugdproduct van PSV. Na in de zomer van 2018 transfervrij de overstap te hebben gemaakt naar de ploeg van Henk Fraser, werkte de man die al geruime tijd geposteerd wordt op het middenveld een ongelofelijk vruchtbaar seizoen af. Liefst dertien doelpunten én dertien assists kwamen van zijn voeten in een jaar waarin alles vanzelf leek te gaan. ‘We gingen aanvankelijk vol voor het kampioenschap. Iets wat lange tijd ook haalbaar leek, ook gezien het feit we een écht goed team hadden. Toen FC Twente ons voorbij streefde bleef er nog maar één kans over: de play-offs. We wisten dat het gedurende de Ramadan zou zijn, dat het zwaarder ging worden, we hadden immers ook een behoorlijk aantal spelers die eraan meededen. Uiteindelijk de halve finale én de finale gewonnen, tegen TOP Oss én de Graafschap en dat met in alle vier die wedstrijden minimaal drie spelers die vastten. In de Ramadan zo promoveren, is zeker wel één van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb meegemaakt.’
Wat betreft het wel of niet vasten was er binnen Sparta niemand die hen ook maar een strobreed in de weg lag. Sterker nog: het ontbrak ze nergens aan, letterlijk alles werd in werking gesteld om de vastende spelers zo goed mogelijk over deze laatste drempel voor promotie heen te krijgen. ‘De trainer liet ons er volledig vrij in, de keuze lag bij onszelf. Vanuit de club werd er alles aan gedaan om ons op de best mogelijke manier fit te krijgen. We overnachtten in hotels, bij Maghreb stond het eten klaar, zo ook vlak voordat de zon opkwam. Dat hij vertrouwen in ons had getuigt van het feit dat hij al die vastende jongens liet spelen. Nog mooier is het dat we dat vertrouwen ook meteen hebben terugbetaald, nagenoeg alle doelpunten én assists uit die play-offs kwamen juist van de voeten van de jongens die vastten. Zo zal ook hij er nu nog meer van overtuigd zijn dat Ramadan en topsport samen kunnen gaan’, besluit Rayhi dit onderdeel.

DEEN EN DUNYA, DE AFWEGING DIE OOK MOHAMED RAYHI DAGELIJKS MOET MAKEN
Hetgeen waar deze interviewreeks zich voor leent is het portretteren van Marokkaans-Nederlandse voetballers zoals je ze niet vaak ziet. Anders dan wanneer alleen het sportieve wordt belicht, poog ik hen ook op een andere manier te presenteren, op een wijze waarin jij en ik ons enigszins in kunnen herkennen. Rayhi leerde ik kennen tijdens mijn eerste reis naar de plekken waar alles begon, mijn Oumrah van vorig jaar naar de heilige steden Mekka en Medina. Een stap waar ook hij lang over in dubio was. Was hij er wel klaar voor, ook voor alles wat nog komen ging bij terugkomst in Nederland? In alle openheid vertelt hij jullie over deze voor hem niet te vergeten reis, een reis die hem op veel vlakken tot een ander persoon heeft gemaakt.

‘Oumrah wel óf niet? Twijfelde er heel lang over’ In een groep waar ook twee ploeggenoten deel van uitmaakten, Adil Auassar en Abdou Harroui, zette Mohamed zich er uiteindelijk toe om die kant op te gaan. Een reis die het overwegen waard is, in welke levensfase je je ook bevindt en hoe zondig je ook wel niet mag zijn: ‘Heb héél lang getwijfeld, ook nadat ik door m’n omgeving vaak ben aangespoord om mee te gaan. Ik vond namelijk van mezelf dat ik niet in de juiste fase van m'n leven verkeerde om zo’n belangrijke reis te maken. Diezelfde mensen vroegen me wat maakt dat ik mezelf zo’n prachtige ervaring ontnam. Een vraag die me aan het denken zette, dat dat eigenlijk helemaal geen issue moet zijn. Had me vervolgens voorgenomen te gaan, eind december vorig jaar dus. En uiteindelijk kan ik alleen maar stellen dat je van zo’n reis nooit spijt zal krijgen. Het was genieten, van begin tot eind! En ook jij, je hebt het zelf kunnen zien: voor vertrek hoor je van alles van iedereen, maar pas wanneer je het met je eigen ogen ziet leer je de waarde van die plekken kennen.’

Waar de Oumrah op zich al heel bijzonder is, maakt het nadien een ander mens van je. Je bent je bewuster van wat jouw rol is als ambassadeur van de Islam, het helpt je relativeren, komt ten goede aan je gemoedstoestand. En misschien nog belangrijker: het weerhoudt je ervan om in herhaling te vervallen, datgene wat je voor vertrek verkeerd deed, daar denk je wel twee keer over na bij terugkomst in Nederland. ‘Je bent sterker’, vertelt Mohamed. ‘Toen ik terugkwam had ik bij veel dingen, verboden zaken, zoiets van dat dat écht niet meer kan. Ik kom net van Oumrah, laat ik dat maar niet doen haha. En daarbij, wat ook heel erg meespeelt is de buitenwereld. Het is dan al helemaal ‘not done’ om in je oude patroon te vervallen. Bedoel natuurlijk niet dat dat een reden zou moeten zijn om het niet te doen, het is uiteindelijk uiteraard alleen Allah (swt) bij wie we ons moeten verantwoorden. Maar al met al, het heeft écht een beschermende werking, je komt er veel sterker uit. Zaak is dan ook om dat vast te houden. Want je zal je toch sterk moeten blijven houden voor alles wat komen gaat. In mijn specifieke geval: profvoetballer, nog niet getrouwd, het is voor mij allemaal net wat moeilijker. Vanuit alle kanten word je verleid, de behoefte om iemand naast je te hebben die is er en zal ook altijd blijven bestaan. En daarom heeft Allah (swt) ons ook begunstigd met het huwelijk, met de grote waarde die er omheen hangt. Het is het vervullen van de helft van je geloof. Met een vrouw en kinderen thuis - bij wijze van spreken - zal je het al helemaal niet in je hoofd moeten halen.’

Het huwelijk, iets wat speciaal moet blijven Over dat laatste onderwerp, daar wijdt Mohamed graag verder over uit. Wetende dat het hem van veel slechte dingen zal afhouden, wil hij zich ook niet overhaast wagen aan die grote levensbeslissing. Hoe serieuzer de persoon, hoe zuiverder de intentie is en des te groter de kans is dat dat huwelijk zal slagen. Een op zich logisch rijtje wat de nog altijd vrijgezelle aanvaller goed uiteen kan zetten: ‘Uiteindelijk willen we allemaal trouwen. Alleen vind ik niet dat dat geforceerd moet gebeuren, heb in m’n eigen omgeving genoeg mensen meegemaakt die op wel heel jonge leeftijd die stap hebben gezet en er nadien pas achter zijn gekomen wat er nou echt allemaal bij komt kijken. Die achteraf beseften er nog niet klaar voor te zijn geweest, dat ze het deden om hun vrouw niet te verliezen. Die fout zou ikzelf nooit maken, wil het pas als ik er echt klaar voor ben. En natuurlijk, je bent er uiteraard nooit volledig klaar voor. Pas wanneer je je leven met iemand deelt, onder één dak leeft, pas dan begint het passen en meten. En wat je helaas ook vaak hoort is dat ook het huwelijk geen garantie is voor het uitblijven van zondes. Hoe vaak hoor je dat getrouwde mannen, met vrouw én kinderen thuis, juist dan in de verleiding komen? Kortom: 100% zekerheid biedt het niet, wel kan het je de juiste kant op stuwen mits je intentie zuiver is.’
Kennis over je geloof, het enige wat uiteindelijk echt de moeite waard is Van jeugdspeler naar prof vergt veel tijd, veel inspanning en er moeten logischerwijs ook veel offers voor worden gebracht. Zo ook bij Mohamed die, al liet de tijd het hem niet altijd toe, in zijn jongere jaren geregeld de gang naar de moskee maakte. De moskee die voor eenieder van ons de basis legde voor wat voor rijkdommen aan geloofsleer we nu al hebben. ‘In de jeugd van PSV heb ik Hamdoulilah tot aan m’n dertiende lessen gevolgd. Wedstrijden werkten we ’s zaterdags af, op de zondagen kreeg ik dan in de moskee de Koran en de Arabische taal gedoceerd. Dat ging lange tijd goed totdat ik me helaas moest beperken tot hetgeen mijn moeder me thuis bijbracht.’

Uitgeleerd zijn we nooit, sterker nog: iedere dag die we aan ons voorbij laten gaan om ook maar het minste of geringste aan kennis op te doen, is een gemiste kans. Voor onze geïnterviewde idem dito, met name na die speciale reis van vorige winter is hij zich nog bewuster geworden van welke prioriteit dit moet hebben. ‘De Imaan-boost die je daar hebt gekregen, wil je bij terugkomst vasthouden. Je gaat op zoek naar dingen, de motivatie is er meer. En je ziet altijd dat wat je leert, ook blijft. De Koran die ik op jonge leeftijd heb gememoriseerd die verwatert niet. Alleen moet ik eerlijk toegeven dat het tot nog toe meer een kwestie is van bijhouden wat ik geleerd heb. Maar Hamdoulilah, hetgeen m’n moeder me allemaal heeft meegegeven is goed blijven hangen, zo ook de wat langere Souraths. Feit blijft natuurlijk, in je jeugd leer je makkelijker. Maar goed, je bent nooit te oud om te leren, hoop Incha’Allah dat er nog genoeg momenten komen waarop we dat door kunnen blijven zetten. Want met het oog op de toekomst is het des te belangrijker, je hoopt je kinderen mee te kunnen geven wat je al weet. Hoe triest zou het zijn als dat moment daar is en je dan weinig te bieden hebt?’
Koran, Koran én nog eens Koran Een vaste vraag in deze reeks is de relatie van de geïnterviewde tot het Heilige Boek, de Koran. De leegte in onze harten die het vult als we ernaar luisteren of het zelf reciteren, hoe staat de basisklant van Sparta hierin? ‘Op de vrijdagen staat standaard Surat Al Kahf aan bij mij. En voor de rest, luisteren doe ik er heel graag naar. Mijn favoriete reciteur is Sheikh Maher Al-Muaiqly, de man die we zoals jij je ongetwijfeld kan herinneren live mee hebben kunnen maken in Mekka. Ik luisterde altijd al naar hem, maar toen we hem daar tijdens Salaat Al-Jumu’a konden horen, met die echo erbij: kippenvel, niet te beschrijven gewoon. En Soubhana’Allah wanneer je luistert naar de woorden van Allah (swt) krijg je het gevoel dat niemand je wat kan maken, zo mooi is het. En natuurlijk, we luisteren ook muziek, van alles door elkaar. Maar eindstand weet je dat het alleen de Koran is die jou voldoening geeft. Ik heb vaak lange ritten, op wedstrijddagen ook. Dan is het eerst heel lang Lijpe of wat dan ook, maar dat raak je op een gegeven moment zat. Koran, daar krijg je nooit genoeg van. Ik zou overigens ook nooit kunnen switchen van Koran naar muziek, maar soms gebeurt het je via een tussenweg toch haha. Dan is het die verleiding die je weer te pakken heeft: je luistert Koran, neemt Anasheed als die van Maher Zain als bruggetje en belandt uiteindelijk tóch weer bij muziek. Maar goed, we blijven zondaars en in een tijd als deze wordt het ons ook niet echt makkelijk gemaakt. Het belangrijkste is dat je jezelf elke keer herpakt en met de wil van Allah (swt) gaat ons dat ook lukken.’
De jeugd van nu die best beïnvloedbaar is en behoefte heeft aan rolmodellen, personen waarnaar opgekeken mag worden Onze zusjes, broertjes, neefjes én nichtjes worden er vandaag de dag mee doodgegooid. Influencers, YouTubers noem het maar op, individuen die een commercieel verdienmodel zien in het bereiken van de jeugd. Jonge kinderen wiens referentiekader zo sterk wordt bepaald door hetgeen ze allemaal voorgeschoteld krijgen. Échte rolmodellen zijn er vandaag de dag nog te weinig, het steekt af tegen de rest, de groep zoals deze die helaas de boventoon voert. Daarom besloot ik dit gesprek ook met de oprechte vraag aan Mohamed wat hij hiervan vindt en welke boodschap hij de generatie van de toekomst mee kan geven. ‘Het is een verantwoordelijkheid die je hebt. Persoonlijk ging ik daar in het verleden ook niet goed mee om, ik postte veel op m’n social media, liet zien wat ik had. Dure merkkleding, foto’s van m’n auto’s, het was er allemaal op terug te vinden. Alleen ben ik me naderhand gaan beseffen dat dat niet de juiste weg is, het komt door gewenning. En daarbij, je moet je ook bewust zijn van hoe mensen ernaar kijken, welke invloed het ook op hele jonge personen kan hebben. Een simpel voorbeeld waren de posts over m’n Oumrah, waar die foto’s er best lang op stonden besefte ik me later dat het iets heel persoonlijks is. Iets wat ik voor Allah (swt) en mezelf heb gedaan, en natuurlijk: het is goed om mensen ermee te motiveren, maar toch hield ik er geen prettig gevoel aan over. Dus wat ik zeg, die verantwoordelijkheid ligt echt 100% bij jezelf, jij moet weten in hoeverre het een positieve of negatieve uitwerking kan hebben.’

‘En wat betreft de jeugd, kom goed voor de dag. Zondig zijn we allemaal helaas, maar houdt alles wat in het verlengde daarvan ligt voor jezelf. Wees goed voor je ouders en maak je sterk voor wat je met je leven wil. Doe iets wat jou trots maakt, waardoor je met opgeheven hoofd door het leven kan gaan. En ‘last but not least’: onderhoud je gebed, want als je dat verliest, verlies je alles. Niks is ons gegarandeerd in dit leven, behalve de dood die op elk moment toe kan slaan.’

Photocredit: Tarik Douz
Tekst: Tarik Douz

© Tarik Douz 2019
marokko
atlasleeuwen
marokkaans voetbalelftal
mohamed rayhi
sparta rotterdam
eredivisie
deen en dunya
exclusief
interview