Van de 32.000 dialysepatiënten in Marokko die wachten op een niertransplantatie hebben er de afgelopen dertig jaar slechts 600 geprofiteerd van niertransplantaties, dat komt neer op ongeveer 17 transplantaties per miljoen inwoners, sinds 1990. Van de 600 uitgevoerde niertransplantaties waren er 60 (10 procent) afkomstig van personen die hersendood waren.
Het belangrijkste argument voor orgaandonatie is dat het levens kan redden en de kwaliteit van leven van zeer zieke mensen aanzienlijk kan verbeteren. Het geloof vormt één van de belangrijkste redenen voor Marokkaanse moslims om geen orgaandonor te worden.
Je registreren als orgaandonor is voor veel Marokkanen onbekend terrein. Op dit moment zouden slechts 1.200 mensen zich hebben geregistreerd als orgaandonor, de helft is woonachtig in Casablanca.
In het geval van nierfalen kost één enkele dialysesessie zo'n 900 DH (€ 85), jaarlijkse kan de rekening oplopen tot wel 140.000 DH (€ 13.280). Terwijl een niertransplantatie zonder veel kosten een verbetering van de kwaliteit van leven met zich meebrengt.
Wetgeving
Door het lage aantal geregistreerde donoren stijgt in Marokko het aantal mensen dat geen donor kan vinden. Het land heeft in 1998 een wet ingevoerd om donortransplantaties te vergemakkelijken, toch wordt hieraan weinig gehoor gegeven. En dat terwijl de eerste niertransplantatie met een levende donor in Marokko in 1986 werd uitgevoerd en dat het land zeven bevoegde medische centra voor transplantaties telt.
De wet (Artikel 16-98) bepaalt dat een orgaandonatie enkel kan plaatsvinden als de donor niet in gevaar is en zijn of haar gezondheid niet ernstig en/of blijvend kan worden aangetast.
Bovendien kan de verwijdering van een orgaan bij een levende persoon alleen worden uitgevoerd in het medische belang van een specifieke ontvanger: voorouders, nakomelingen, broers, zussen, ooms, de tantes van de donor of hun kinderen.
Ook in Nederland zeggen Marokkanen massaal 'nee' tegen orgaandonatie. In 2016 stonden 38.000 Marokkaanse Nederlanders geregistreerd als bezwaarmaker, twee jaar later waren dat er 82.000. Dat is 95 procent van het totale aantal mensen met een Marokkaanse achtergrond dat in het donorregister staat.
Onder Turkse Nederlanders is het aandeel bezwaarmakers met 85 procent ook relatief hoog.