Het kindermisbruik door leden van de katholieke kerk ging enkele jaren geleden als een schokgolf door de wereld. Een van de vragen die daarbij naar boven kwam, was hoe dit zo lang heeft kunnen duren zonder dat er iemand ingreep. Deze documentaire van CNN-reporter Amy Berg uit 2006 geeft daar antwoord op, aan de hand van vraaggesprekken met hooggeplaatste geestelijken, de pedofiele Father Oliver O'Grady en drie van zijn (vele) slachtoffers. Dat meldt Nu.nl.
Bergs documentaire is niet alleen een portret van daders en slachtoffers. Het is tevens een portret van een machtsimperium dat potdicht georganiseerd is en op sommige fronten dermate corrupt, dat degenen die deel uitmaakten van deze structuur ronduit carte blanche hadden om hun kindermisbruik te exerceren. Toen Father O'Grady zijn bisschop liet weten dat hij best wel 'oneerbare handelingen' had verricht met kleine kinderen uit zijn parochie, werd hij doodleuk overgeplaatst naar een kerk 75 kilometer verderop. Alwaar hij zijn pedofiele lusten verder kon praktiseren.
Aan de hand van de interviews met drie slachtoffers en hun ouders, wordt duidelijk hoe diep de wonden zitten. De kinderen hadden niet alleen de pijn en vernedering te verduren waaraan Father O'Grady hen heeft onderworpen. Voor deze mensen waren de kerk en het geloof onlosmakelijk verbonden met hun hele bestaan. De kerk was hun anker en de aardse representant, de priester, was de man die voor hun het dichtst bij God stond; iemand die zij blind vertrouwden.
Nu, zoveel jaren later, is het voor deze ouders nog altijd ondraaglijk om hun gigantische misser in te zien, en het daarmee gepaard gaande schuldgevoel dat zij niet hebben ingezien wat die zieke kerel met hun kinderen heeft uitgespookt. 'Wij hebben onze dochter op een presenteerblaadje aan hem gegeven,' zegt een moeder verbitterd. O'Grady heeft dat ten volle uitgespeeld en speelde advocaat van de duivel naar hun kinderen. 'Je denkt toch niet dat je ouders het hier niet mee eens zijn? Anders laten ze jou toch niet bij mij logeren?'
Father O'Grady heeft 7 jaar in de cel gezeten en is daarna teruggegaan naar zijn geboorteland Ierland, waar Berg hem opzoekt voor de moeder aller biechten. Hij schijnt evenwel niet veel last van te hebben van wat hij heeft aangericht.
Nóg heftiger zijn de vraaggesprekken met zijn klerikale meerderen die niet anders dan schoorvoetend moesten toegeven dat zij van de pedofiele praktijken op de hoogte waren, maar geen actie hebben ondernomen. Hun gedraaikont is om kippenvel van te krijgen - en dat is ook het grootste probleem van de misbruikte kinderen die inmiddels volwassen zijn. De kerk was in deze kwestie een machtsinstituut en zo gesloten als een bankkluis, verheven boven elk aards verbod. Hoe moesten de slachtoffers verhaal halen?
Deliver Us From Evil - mooie dubbele lading in die titel - is een huiveringwekkend document, dat in al zijn soberheid niet inspeelt op sensatie of een directe aanval is op het geloof an sich. Er zijn karrenvrachten vol priesters die goed werk hebben verricht; er komt ook een priester aan het woord die zich altijd heeft ingezet tegen dat machtsvacuüm. Hij begreep donders goed dat een onaantastbaar instituut nog altijd wordt geleid door mensen, en waar mensen zijn worden fouten gemaakt. Maar daar de kerk zich altijd presenteert als het baken van morele zuiverheid en Gods spirituele gids op deze aarde, mag dit zedenschandaal hen extra zwaar aangerekend worden, temeer vanwege de doofpotkwestie. Het is ook niet voor niets uitgegroeid tot een schandaal waarmee de kerk enorm in opspraak is geraakt.