Het was geen hoogstaande eindstrijd tussen Kameroen en Egypte. Kameroen speelde afwachtend gedurende het grootste gedeelte van de wedstrijd. De Ontembare Leeuwen wisten door deze defensieve speelstijl al eerder van Tunesië en Ghana te winnen. Het initiatief werd in de finale aan Egypte gelaten. De Farao’s hadden het grootste gedeelte van de wedstrijd het balbezit.
In de eerste helft waren er weinig hoogtepunten te noteren. De Egyptenaren waren echter twee keer dicht bij de openingstreffer. Aanvaller Emad Moteab had beide keren niet het vizier op scherp staan. In beide gevallen slaagde hij er niet in om doelman Kameni te passeren. In de tweede helft was het spelbeeld aanvankelijk niet anders. Het was Egypte dat probeerde aan te vallen, terwijl Kameroen afwachtte.
Na een uur spelen werd Mohamed Zidan in de ploeg gebracht voor de falende Moteab. Een minuut later raakte Egyptenaar Hosny de paal na een kopbal. Daarna begon juist Kameroen beter te voetballen. De ploeg kon de bal beter in de ploeg houden, waarna ze ook langzaam maar zeker druk begonnen te zetten. Net op het moment dat Kameroen beter begon te voetballen ging het fout.
Song verloor de bal op een onhandige manier aan Zidan, waardoor de aanvaller keurig Abou Treka bediende. De spelverdeler had geen moeite met dit buitenkansje en schoof de bal in de hoek. In het laatste kwartier drong Kameroen nog aan, waardoor ze een aantal mogelijkheden creëerden. Topkeeper El Hadari stond echter met een aantal fraaie reddingen steevast in de weg, waardoor Egypte de voorsprong over de streep kon tillen. Met deze toernooiwinst komt Egypte op een totaal van zes Afrika Cups in de prijzenkast. Hierdoor is het Noord-Afrikaanse land verreweg het succesvolste team in de geschiedenis van het Afrikaanse voetbal.
Door Mustapha Esadik