Er moet een onderzoek komen naar informele islamitische huwelijken in Nederland. Bovendien moeten deze zwaarder bestrafd worden. Dat vinden PvdA-kamerleden Khadija Arib en Jeroen Dijsselbloem, aldus Wereldjournalisten.nl.

Het sluiten van informele islamitische huwelijken is voor de Nederlandse wet strafbaar. Kamerleden Arib en Dijsselbloem vragen de ministers Ella Vogelaar (Wonen, Wijken en Integratie) en Ernst Hirsch Ballin (Justitie) te onderzoeken in hoeverre informele islamitische huwelijken in Nederland voorkomen. Ook moet de maximale strafeis, een boete van 3350 euro, omhoog, vindt de PvdA.

In een toelichting op haar kamervragen geeft Arib aan dat zij vanzelfsprekend geen enkel probleem heeft met een islamitisch huwelijk als bekrachtiging van een burgerlijk huwelijk, zoals dat in Nederland ook al sinds jaar en dag plaatsvindt in Nederlandse kerken. Het probleem zit hem volgens de PvdA-politica in de meer informele islamitische huwelijken die in bepaalde moskeeën worden gesloten buiten het Nederlands recht om. Kinderen die uit dit soort huwelijken worden geboren, worden niet geregistreerd en dat levert bijvoorbeeld problemen op wanneer de moeder met haar kind naar het buitenland wil afreizen. Bovendien kunnen dergelijke huwelijken ook worden afgesloten als de man reeds getrouwd is en dus wordt polygamie in de hand gewerkt, stelt Arib.

Arib wijst er verder op dat dit soort huwelijken soms onder dwang plaatsvinden en bijvoorbeeld ook gebruikelijk waren binnen de Hofstadgroep als een manier om de vrouwen aan die groep te verbinden.
Sinds dat bekend is geworden hebben de informele islamitische huwelijken ook de aandacht getrokken van de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) omdat het binnen die dienst wordt beschouwd als een teken van radicalisering.

Uit een recent artikel in Trouw (‘Moslims trouwen voor een uurtje’ van 14 februari 2008) blijkt echter dat er vaak ook allerlei praktische redenen zijn voor een informeel islamitisch huwelijk. De sjiieten kennen de mutah, een zogenaamd genotshuwelijk waarbij een bedrag en een tijdsduur worden overeengekomen. Hiermee wordt ‘de zonde van buitenechtelijke seks’ als het ware afgekocht. Een mutahhuwelijk wordt soms echter ook gesloten zonder enig seksueel oogmerk, maar bijvoorbeeld door collega’s van verschillend geslacht die met elkaar op reis moeten door een streng islamitisch land. Daarnaast is er de variant van het oerfhuwelijk dat in een kwartier kan worden gesloten en waarbij de getuigen desnoods van straat kunnen worden geplukt. Zo’n huwelijk is vooral een uitkomst voor islamitische stellen die aanhikken tegen de soms zware financiële gevolgen van een burgerlijk huwelijk.

Binnen enkele weken zullen Vogelaar en Hirsch Ballin laten weten hoe zij aankijken tegen het fenomeen van de informele, islamitische huwelijken.